Wat water is voor de vis,
is stilte voor een monnik.
levenselement
waar mensen weten te zwijgen
kan het onvermoede aan
het woord komen
in de schoonheid van de natuur,
in het zingen van vogels
in het fladderen van een vlinder
spreekt de Schepper zijn woord.
Dankbaar voor het leven
Vervolg je bemoedigd je weg.
In je hart is de monnik ontwaakt.
Het gedicht is geplaatst op het stilteterras achter de kaarsenmakerij van de Sint Adelbertabdij, bij Egmond-Binnen.